Uit de kast… en zo

~uit het leven gegrepen~

Gisteren was ik boodschappen aan het doen, toen kwam ik iemand tegen die ik al een poos niet had gezien……
”zooo, wat hoor ik nou…eindelijk uit de kast !! ik was er even stil van, iets waar men normaliter toch echt wel moeite voor moet doen ? “Nou ben je dus lesbisch” zei hij en nou meende ik ook nog een beetje een afkeurende blik te zien…. Ja daar sta je dan… Nou ben ik één van die personen, die op het moment suprême niet altijd even scherp en
is achteraf pas met een leuk passend antwoordt komt wat gisteren natuurlijk ook het geval was….?

Ik heb er nadien nog eens over na zitten denken….uit de kast en dus lesbisch…tjonge…weet je dat ik daar eigenlijk nooit echt over na heb gedacht !! Ik merkte dat ik nadien eigenlijk wel lichtelijk geirriteerd was. Niet eens zozeer over hetgeen wat hij zei maar meer over de afkeurende blik waarmee er naar mij gekeken werd en ook over het hokjesdenken wat op dat moment zo werd gedaan. Wat nou uit de kast en wat nou lesbisch…kijk feit is dat het inderdaad zo wordt genoemd en dat als je op een vrouw valt je dus lesbisch bent ….soit !! Het zou dus betekenen dat ik een heel groot gedeelte van mijn leven IN de kast heb gezeten, alsof ik de jaren daarvoor niet ten volle geleefd heb, dan doe ik mijn verleden en iedereen die daar een rol in heeft gespeeld zooo te kort…

Ik heb nooit over de term lesbisch nagedacht…waarom….??!! omdat ik verliefd ben geworden op een MENS en ja zij is toevallig een vrouw… LIEFDE is voor mij LIEFDE….of dit nou op een man is of op een vrouw. Ik kan je vertellen dat toen ik gevoelens kreeg voor een vrouw dit een verwarrende, heftige en verdrietige tijd is geweest, niet omdat ik op een vrouw viel maar omdat dit dus de reden is geweest dat ik uiteindelijk afscheid moest nemen van mijn gezin…althans zo voelde dat voor mij…

Dit was waar ik mee bezig was en niet met hoe ik nadien dus “genoemd” ging worden en hoe anders er dus blijkbaar ook door sommingen naar mij gekeken wordt. Een rollercoaster is het geweest, blijven staan in deze storm is het meest moeilijke wat ik in mijn leven tot nu toe heb moeten doen.

Inmiddels een jaar verder…..en wat ben ik trots op de mensen om heen, hoe iedereen die mij dierbaar is met de situatie is omgegaan. Ik vroeg op een gegeven moment aan mijn kinderen of zij al met vrienden hadden gedeeld hoe de situatie was, waarop één van mijn kinderen zei….” ja maar mam, als je “gewoon” hetero was geweest had ik het toch ook niet verteld, lekker belangrijk……!! ” wauwww daar was ik even stil van en ja het is zo waar… Heerlijk om te bemerken dat zij dus niet in hokjes denken. Ik hoop dat ik de dag nog mag meemaken dat wij elkaar gewoon als mens gaan zien, ongeacht wat men voelt of wie men lief heeft…uiteindelijk is LIEFDE LIEFDE ❤️ ❤️

Liefs, Laura