Mijn knie ligt omhoog en ik zit in de zon. Ik hoef even helemaal niets, gewoon omdat het kan en oké ook omdat het moet ;). Afgelopen maandag werd er een stukje van mijn meniscus weggehaald en nu mag het rustig helen van binnen.
De afgelopen weken kon iedereen aan mij zien dat ik last had van mijn knie. Ideaal in een omgeving van bewustmakers, want als ik DJ was kon ik een top 40 samenstellen van alle tips die ik kreeg waar pijn aan je knie voor staat.
Van het betekent vast: “je loopt jezelf voorbij” en “wat krijg je niet onder de knie” tot “het staat in verbinding met de manlijke familielijn, wat heb je daar nog in op te lossen?”
Mijn ego werkt overuren om de dam van onbewustheid staande te houden. Het komt gewoon omdat ik teveel kniebuigingen gemaakt hebt door dat belachelijke sportschema wat ik mijzelf deze winter had opgelegd. En ik heb debiel gedanst op hoge hakken. En door het hardlopen is een oude blessure gewoon weer op gaan spelen.
Mijn ziel glimlacht. Zij wacht geduldig af tot het ego zich overgeeft en zij weet dat dit altijd gebeurt. Zij weet dat wanneer ik in stilte verbinding met haar maak, ik het antwoord op een veel dieper niveau zal ontvangen. Op het niveau dat zich bevindt op het point of no return, daar waar het licht van inzicht de heling inzet.
Mijn levenspad van de afgelopen maanden kende een aantal verdrietige en pijnlijke hobbeltjes. Niet onoverkomelijk, prima mee te leven, maar het knaagde diep van binnen wel. Ik voelde dat het tijd was om naar het volgende level te gaan in mijn levensspel. Ik zag de gebeurtenissen, doorleefde de emoties, bracht mijzelf weer aardig in balans, maar kreeg de rode draad maar niet te pakken.
Tijdens de heerlijke dagen in Hoegaarden met de docenten van het LevensCollege was er de ruimte en liefde waarin inzichten ontstonden. Waarin we in verbinding met elkaar leerden van elkaars levenslessen en de inspiratie die wij vanuit de ongeziene wereld doorkregen. Ik zag het zaadje van deze levensles ontkiemen alsof opeens de zon vol door de wolken schijnt na een heftige regenbui.
Ik word gedreven door een diepe wens tot harmonie. Ik wens tot in het diepst van mijn hart dat elk mens slechts liefde en schoonheid ervaart. Ik wil koste wat het kost pijn voorkomen. Ik sus en ik maak zacht, ik wik en ik weeg, steeds weer luisterend naar de wensen van de ander. Ik ben de beste stinkende heelmeester die bestaat en ik leef in de illusie dat het werkt. Wie denk ik wel niet dat ik ben? God?!
Ik vraag mijn gidsen om hulp. Waar komt dit vandaan? Vanuit mijn ziel begrijp ik mijn diepe wens voor liefde. Echter mijn gedrag vertroebelt. Als ik de één blij maak, stel ik de ander teleur en vice versa. Als ik iedereen tevreden stel, heb ik mijzelf zwaar tekort gedaan. Het doet pijn, steeds meer.
Ik krijg een beeld van vroeger aan tafel in de woonkamer waar mijn vader onaardige dingen over mijn moeder zegt. Mijn moeder is in de keuken en ik voel dat ik voor haar op wil komen en zeg er iets van. In de keuken moppert mijn moeder over mijn vader tegen mij. Ik zeg niets en voel mij verscheurt. Dit wil ik niet. Een kind wil loyaal zijn aan beide ouders en niet hoeven kiezen. Ik begrijp dat ik zo bezig ben geweest met het pleasen van beiden dat ik al helemaal niet meer stil stond van wat ik zelf nou eigenlijk echt vond. Laat staan dat ik mijn waarheid sprak. Alles voor de goede vrede want die was heilig, ook voor mijn moeder, dat wist ik en ik hield van haar. En van mijn vader…
Gisteravond vroeg ik mijn gidsen weer om hulp. Geef mij het werkelijke inzicht van mijn knie, ik ben eraan toe. Vannacht werd ik wakker en kreeg een heel helder beeld: je bent nog steeds niet stevig genoeg geworteld. Je waait vanuit je diepe liefde voor de mensen om je heen nog steeds met meerdere winden mee. Je knie vertelt je om stevig te gaan staan voor jouw waarheid. Ik voel de impact, de heling en de kracht die uit dit besef ontstaat.
Met een glimlach besef ik dat loyaliteit niets te maken heeft met anderen, maar met de knieval die je voor jezelf maakt om jouw eigen Zijn te eren. Door loyaal naar jezelf en in liefde voor jezelf te zijn, ben je de mooiste heelmeester voor anderen.
