In deze blog stelt Diana Vieveen zich voor en beschrijft haar pad in het LevensCollege op weg naar voltooing van de opleiding tot levenscounselor. Dank je wel Diana voor je inspirerende verhaal.
Enkele jaren geleden was ik herstellende van een burn-out. Ik voelde dat er iets niet klopte, dat het anders moest maar was niet bij machte om te zien wat het was, waar het nu écht om ging. De psycholoog waar ik naar verwezen was liet mij wel inzien wat ik kon veranderen aan de routine van mijn dag, maar verder dan dat kwam het maar niet. En al die tijd bleef het gevoel van onbehagen, ik voelde dat het anders moest. Uiteindelijk ben ik met wat zoektermen op internet gaan spelen en kijken wat ik tegen kwam. Ik weet niet meer hoe ik erachter kwam. Of het echt door het zoeken was of dat de nieuwsbrief binnen kwam, maar daar was een tekst die resoneerde. Ik voelde dat ik daar heen moest. Een lezing van Bonnie Bessem die zij gaf in het kerkje waar de spirituele cirkel altijd samen kwam. Laura en Diana had ik al vaker gezien door al een paar jaar workshops te volgen. En nu hield Bonnie bij hun dus een lezing. Door dat verder te lezen voelde ik dat ik er heen wilde maar het was al de volgende dag. Om zeker te zijn van de kans van slagen heb ik mij ingeschreven op de lezing en op de training die Bonnie de dag daarna bij haar thuis gaf. En zo kwam ik in aanraking met mijn eigen essentie. Je bent daar aanwezig en je voelt aan elke vezel in je lijf dat dit is wat je moet doen. Sinds lange tijd heb ik toen geen seconde getwijfeld en heb mij ingeschreven voor de training van De Levensintiaties®.
Laat los, dan heb je twee handen vrij.
Omdat het mij zo raakte heb ik in één jaar twee keer de training van de Levensinitiaties gedaan. Ik voelde dat ik hier nog zoveel van kon leren, dat dit een keerpunt was. Ondertussen ging ik ook elke twee weken naar Laura en Diana voor mijn intuïtieve ontwikkeling. En toen begon ik het te herkennen. De kleine veranderingen in mijn denken en doen. Me minder druk maken als mijn to-do lijstje niet af was. Minder druk ervaren. Iets laten zijn wat het was zonder het te veroordelen. Maar ik ging me vooral minder druk om dingen maken. Ik voelde dat ik weer adem kreeg. Dat minder druk op de ketel een leuker mens van mij maakte. En ik begon te zien wat een ruimte ik in kon nemen in mijn eigen leven. Dat ik niet alleen vrouw van, moeder, vriendin en werknemer was, maar vooral mijzelf. Door mijn IK BEN te oefenen kreeg dit nog meer adem. Ik zei bijvoorbeeld een paar keer per dag tegen mijzelf: IK BEN krachtig, IK BEN energie, IK BEN mooi, IK BEN de zon.
Het was alsof de zon in mij kon schijnen, terwijl ik wist dat ik juist begon met mijn licht te verspreiden. Ik begon in te zien welke kwaliteiten ik in mij had en al jaren negeerde.
Kwetsbaarheid begint met moed. Moed om er te zijn en jezelf te laten zien.
En toen startte Bonnie de opleiding Levenscounselor bij het Levenscollege tezamen met een prachtige groep mensen en ik schreef mij in. En toen startte mijn trip in de achtbaan. In een razendsnel tempo doorliep ik de modules, schreef verslagen, coachte mensen en behaalde mijn licenties. Ondertussen ging mijn eigen ontwikkeling daarin mee. Ik ben het allemaal aangegaan. Ben dus regelmatig onderuitgegaan, geleerd mij kwetsbaar op te stellen maar voelde mijzelf groeien. En zo zijn we twee jaar verder en ben ik zoveel verder op het pad om te zijn wie ik echt ben. En dat is ook wat ik nu anderen zo gun. Durf kwetsbaar te zijn en ga het aan, ga ontdekken wie je in essentie bent en laat het aan de wereld zien. Het is een blijvend groeiproces, maar het is er één waar ik zo gelukkig van wordt. Steeds meer durf ik te laten zien wie ik echt ben.
Als er iets is dat bergen kan verzetten, dan is het vertrouwen in je eigen kracht.
En dat is waar ik nu ben. Ik ben Levenscounselor. Nog altijd werk ik aan mijn ontwikkeling, trap nog regelmatig in mijn valkuilen maar durf mijn uitdagingen aan te gaan. Maar dat is al jaren een vast gegeven. We worden groot met vallen en opstaan. En dat is niet aan leeftijd gebonden. Maar door het aan te gaan de afgelopen jaren is mijn leven nog zoveel leuker geworden. Ik voel dat er nog zoveel in mij zit dat eruit wil komen. Dat ik nog aan de wereld wil laten zien. Maar ik durf nu te vertrouwen dat dat komt als het er de tijd voor is. En ondertussen weet ik dat mijn collega’s, studiegenoten en verdere prachtige mensen die ik op mijn pad ontmoet allemaal bijdragen aan wie ik wil zijn. De waardevolle groep mensen verbonden aan het Levenscollege, de mooie mensen met wie ik heb gelachen, gehuild en bovenal veel mee heb geknuffeld, zitten in mijn hart. Zij allen hebben mede bijgedragen aan wie ik nu ben. Door mij te stimuleren, motiveren en attenderen op hoe zij mij zien. En dat gun ik iedereen. Want dat laat je groeien, onvoorwaardelijk. Zonder oordelen, zonder verplichting, maar in alle vrijheid. Een cadeau om te mogen ontvangen. En ik hoop dan ook dat we nog vaak iets voor elkaar kunnen betekenen. Al is het maar door het sturen van licht en liefde vanuit de verbinding van hart tot hart…
Lieve groet,
Diana Vieveen
www.dibacounseling.nl
